Hava kapalı bile olsa 2 haftadır fotoğraf makinesi boynumda işe gidiyorum. Göç sezonunda birşeyler kaçırmamak adına. Mesailer normale döndüğünden beri arazi yapamaz olduk. Bu gün trenle eve dönerken trenin bir durakta durması ile genel alışkanlık gözlerim çalı-çırpılarda "hareket" aradı ve bu göç yorgunu arkadaşı gördüm. Vagonda hemen ayağa kalkıp deklanşore bastım.İ nsanlar ne oluyoruz? diye birbirine bakarken anlamaya çalışırken, ben kertiğimi almanın sevincini içimden bağırarak yaşıyordum. Trenin gelişinden bile kaçacak hali yoktu garibimin. Selam ve saygılarımla...