Yıl boyunca nerede ise her haftasonu dolaştığım Istranca ormanları ve İğneada longozlarında ya seslerini uzaktan duydum ya da objektifimi doğrultana kadar kaçıverdiler. Kısmet tatil için gittiğim Tavaklı'da sabah kahvaltısını yaparken bahçedeki kuru otlar arasında nasibini aradığında karşılaşmaktaymış. "Bunlar çok lezzetli olur!" demişti evin tadilatını yapan usta. Hayretle baktığımız görünce de eklemişti: "Kışın geçimini bunlardan sağlayanlar var. Dağlarda tuzaklarını kurarlar. Minik çukurlar üstüne kurulan tuzaklara birer zeytin tanesi konur. Avlananları getirip kahvede satarlar." Acaba dedim de... Neden belimizi doğrultamıyoruz millet olarak? Bu ve bunun gibi canların ahı mı tutuyor?