Tavaklı'dan Geyikli'ye giden yolda Kemallı köyünden geçmeyi seviyoruz. Köyün çıkışında telefon tellerini mesken tutan çifte ne zaman rastlasak ışık ya ters ya da herşeyi kapkara edecek kadar dik. Müsait bir vakte ve de kendilerine denk gelip sessizce çekmeye çalıştığımı sabırla seyreden bir bahçe sahibi dayı; işimi bitirdikten sonra tatlı şivesi ile selam verdi ve renklerine hayran olduğum bu kuş için pek de sevimli konuşmadı: "Arılaaaamı yiyolaaaa!" Tebessüm ettik ve dayıdan bal zamanı bal tedarik edebilme ümidi ile ayrıldık. Çok başarılı olmasa da anısı ile bu kare kaldı yadigar.