Çorak topraklarda yürüdüm Sonsuzluğa doğru Gölgeler dans ediyordu Kahvede oturan yaşlı adamın çayı seslendi… Ve Sessizlik konuştu Yalnızlık konuştu Bir ben sustum sana karşı. Bozkırın duvarlarında resmini astım Çorak topraklarda açan çiçekler Menekşeli kokular Sürdüler şafak vaktime… Upuzun sonsuzluğa karşı oturdum Toygarlar söyleşti Çorak topraklarda taşlanan kadın konuştu Ve yine sustum… Adem DEMİR